 |
 |
 |
|
|||||
 |
|||||||
 |
Klaarkamp
- byly klasztor cystersów w Fryzji
Friesland to prowincja na pólnocy Niderlandów oraz czesc wiekszego regionu, który nazywa sie "Frisia". W zachodnio-fryzyjskim jezyku nazywano ten region "Fryslân", tak samo jak brzmi jego oficjalna nazwa od roku 1997, które uzywa sie w oficjalnych niderlandzkich publikacjach. Dzisiaj Friesland ma 643.000 mieszkanców (w 2005 r.), jego stolica w centrum prowincji jest Leeuwarden (Ljouwert) z 91.817 mieszkancami. Rzeka Dokkumer Ee wije sie przez laki od Leeuwarden do Dokkum i laczy Fryslanski region jeziorów z okolicami Lauwerslake. Wiele malych i duzych statków korzysta z tego polaczenia, mianowicie latem tworzy sie tu dynamiczny obraz: statki - plynace - po lace. Jadac ze strony Dokkum po wschodniej stronie tej rzeki droga jest prawie taka prosta jak strzala. Jednak kiedy przejezdza sie kolo niektórych malych domów wioski Sybrandahus, widzi sie, ze tam droga jest kreta. Po prawej stronie znajduja sie niektóre folwarki, po lewej pastwisko poprzecinione jest rowami. Trudno wyobrazic to sobie, ale te rowy stworzyly fose ogromnego sredniowiecznego klasztoru Klaarkamp, który znajdowal sie tam przez wieki. Opaci klasztoru korespondowali z papiezami i królami. Nie tylko z tego powodu miejsce to mialo wazne znaczenie historyczne. W tym regionie Klaarkamp byl pierwszym klasztorem zakonu cystersów a mnisi tegoz klasztoru byli znani z ich wiedzy i osiagniec w dziedzinie budownictwa wodnego. Az po dzien dzisiejszy mozna spotkac sie ze sladami tego budownictwa w krajobrazie. Klasztor zbudowano okolo roku 1165 na sztucznym pagórku, który w starych kronikach pojawia sie pod nazwa Ringesheim. Pagórek ten mial cztery metry wysokosci i powierzchnie pieciu boisk do pilki noznej. Prawdopodobnie dwa wejscia prowadzaly na teren klasztoru, który calkowicie byl zbudowany wedlug regul cysterskiej tradycji architektury klasztornej. Pod koniec epoki sredniowiecznej w regionie obecnych prowincji Friesland i Groningen znajdowalo sie mniej wiecej 50 klasztorów. W czasie reformacji kiedy katolicka msza swieta byla zakazana przez panstwa fryzyjskie, wszystkie klasztory zostaly skonfiskowane. Zamknieto je i sprzedano albo niszczono jak zdarzylo sie okolo roku 1580 w przypadku budynków klasztoru Klaarkamp. Odtad wykorzystywano pozostalosci klasztoru jako publiczny kamieniolom. W calym regionie romanskie cegly uzywano do budowy wielu budynków, nie tylko w pobliskich folwarkach, ale takze az na terenie Wschodniej Fryzji. Ostatnie zabytki odkryto na poczatku II. wojny swiatowej. Wtedy w ostatniej chwili slynny archeolog, profesor Albertus van Giffen, podjal inicjatywe badania pozostalosci klasztoru. Fundamenty byly zarejestrowane kartograficznie a niektóre ciekawe rzeczy odnaleziono i zabezpieczono. 
|
||||||
